Χρόνος

Η πιο ύπουλη μορφή ψευδαίσθησης. Μια οφθαλμαπάτη που έχει τη δύναμη να μας γερνά και ύστερα να μας εξαφανίζει. Η δύναμη του χρόνου είναι σαν τις χαρακιές των προσώπων μας. Σημάδια αδυναμίας που μας υποτάσσουν στη μεγαλύτερη απειλή των ζωών μας. Το θάνατο! Ασελγούμε πάνω στη ματαιότητα φαιδροί, δίχως τύψεις για τη πράξη αυτή που μας προκαλεί ρίγη και σύγχυση. Ο χρόνος παίρνει δύναμη από τη συνήθεια. Μας νικά με τη ρουτίνα του. Μας κάνει δούλους. Ας σηκώσουμε το κεφάλι μας αποφασιστικά κοιτάζοντας την ορθότητα της υπέροχης πράξης μας που μας ελευθερώνει από τις αλυσίδες κάθε τύπου δειλίας. Ποίηση! Η υπεροχή της μας μαγεύει, η ουσία της μας καθιστά ικανούς για τα πάντα! Κάθε δημιούργημα, αποτύπωμα του πραγματικού μας εαυτού, κάθε ατόπημα μια χαραμάδα φωτός μες το σκοτάδι των προσδοκιών μας. Ο χρόνος δε φθείρει τη διαίσθηση, ο χρόνος δεν εμποδίζει την έμπνευση, μονάχα την καταστέλλει και την ωριμάζει. Η έμπνευση σταματά όταν σταματά η ζωή. Πώς αλλιώς! Μονάχα τότε τα μάτια που σβήνουν θα δώσουν ζωή στις εικόνες και στις λέξεις, θα δώσουν την πιο ευγενική μορφή της αθανασίας στη μορφή που είχε το σώμα του καλλιτέχνη. Και η ψυχή του, καράβι που ξαποσταίνει για το άγνωστο. Χωρίς απληστία θα ολοκληρωθείς, χωρίς ματαιοδοξία θα σεβαστής, χωρίς μισαλλοδοξία θα αποκαλυφθείς! Εμπρός λοιπόν για το καινούριο! Άφοβα με μια δίνη στο στόμα και στο χέρι συγκατάνευση και αλήθεια. Μόνο η σιωπή μας καταλαβαίνει, μόνο το όνειρο μας συντροφεύει, και η πραγματικότητα δέλεαρ για τους τολμηρούς.