Το χειμωνιάτικο κρύο καλά κρατεί. Φεύγει και
ο Φεβρουάριος σε λίγες ημέρες, όμως η ψύχρα και η νυχτερινή υγρασία, κάνει τα
κορμιά μας να διπλώνονται κάτω από τα σκεπάσματα.
Κάποιοι από εμάς, απλώς επιθυμούν να
κουλουριαστούν στα ζεστά σκεπάσματά τους, άλλοι μόνοι και άλλοι με κάποια σύντροφο.
Ορισμένοι ξοδεύουν τα βράδια τους πίνοντας σε κάποιο μπαρ το ποτό τους,
καπνίζοντας και χαζολογώντας. Κάποιοι άλλοι παρακολουθούν μια ταινία ώσπου να τους
πάρει ο ύπνος, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που απλώς θέλουν… να ζήσουν!
Τα κορμιά τους διπλώνονται από το κρύο, και η
μοναξιά τους τα φέρνει σε εμβρυακή στάση κάτω από τα σκεπάσματα! Κάτω από το
μαξιλάρι τους έχουν πάντα ένα βιβλίο, ενώ που και πού ανοίγουν το εξώφυλλο του
παράθυρού τους, για να θαυμάσουν τα άστρα! Δεν τους παίρνει εύκολα ο ύπνος! Για
εκείνους η νύχτα είναι το δυσκολότερο κομμάτι της ημέρας! Για εκείνους είναι
μια σύντροφος η νύχτα! Μια σκοτεινή μυστηριώδης παρουσία, που τους μιλά όταν
ησυχάζουν, και ξεστομίζει λόγια μεγάλα, λόγια επιθυμητά από εκείνους τους ραψωδούς
της νύχτας! Είναι ευλογία και βάσανο μαζί, να μην μπορείς να κοιμηθείς, επειδή γνωρίζεις
πως μπορείς να δημιουργήσεις μονάχα όταν το μυαλό πλησιάζει στην κατάσταση του
ύπνου, επειδή ξέρεις πως η ξεκούρασή σου, συμβαίνει για να υπηρετείς καλύτερα
την καθημερινότητά σου!
Μα τι άθλια αφέντρα είναι η συνήθεια που
δούλο σε θέλει, να μη σηκώνεις κεφάλι; Κι εσύ ένας μίζερος επαίτης, που ζητά σε
οποιαδήποτε κίβδηλη στιγμή ευτυχίας, την σημασία της ζωής! Αλλά η αληθινή χαρά
ποτέ δεν δίνεται σε εκείνους που δεν προσπαθούν να βελτιώσουν την πραγματικότητα
τους! Δεν είναι η σύνεση το προνόμιο των πολλών!
<<Τι κάνεις ανάμεσα σε τόσους ξένους;>>
Σε ρωτά με αυστηρότητα η πραγματική υπόσταση του εαυτού σου, κι εσύ κοιτάζεις
έναν καθρέπτη, για να επιβεβαιώσεις πως απευθύνεσαι σε εσένα! Τίποτα δεν είναι
μάταιο στη ζωή, αρκεί να διεκδικείς την κάθε ουσία! Τίποτα δεν υπάρχει χωρίς
ζωή, γι’ αυτό και πρέπει να υποστηρίζεις την ακεραιότητά σου, ανάμεσα στους κακοήθεις
άνεμους, που σφυρίζουν συνεχώς στα αυτιά σου, λέξεις μισητές, λέξεις που
πονάνε!
Και η επιβράβευσή σου για την έντιμη
προσπάθειά σου, είναι η μοναχική εμβρυακή στάση τις μέρες του χειμώνα!
Καληνύχτα εραστή των σκιών, ονείρων που
μοιάζουν με ψέμα! Σε εσένα εναποθέτουν οι ήρωες, στεφάνια στη μνήμη του έργου
σου! Αλλά εσύ δεν θέλεις ήρωας να γίνεις! Ένα άγαλμα είναι η μνήμη του ανάξιου
εραστή της νύχτας! Εκείνου που κοιμάται πάντα μόνος, αλλά θέλει να τον
θυμούνται επειδή ο ίδιος δεν απόκτησε μνήμες στη ζωή του! Ματαιοδοξία λοιπόν, η
υστεροφημία του άδοξου ανθρώπου! Μια θλιβερή τραγική κενοδοξία!
Ας είναι ο πόνος μια μακρόσυρτη γιορτή
δημιουργίας! Τίποτα δεν χαρίζεται σε εκείνους που γεννήθηκαν για να πεθάνουν
ξένοι!
Αλλά η εμβρυακή σου στάση παραμένει μια
θλιβερή απόδειξη του προσωπικού σου αγώνα και πόνου, όποτε πέφτει το έρεβος τις
κρύες νύχτες του χειμώνα!
Καληνύχτα!
