Καλώς Ήλθατε!

Επιθυμία μου είναι να συγκεντρωθούν σε αυτό το ιστολόγιο ερασιτέχνες δημιουργοί, για να επιβεβαιώσουν την αλήθεια τους μες τη ζωή! Διότι οι τέχνες και ιδιαίτερα εκείνες που σχετίζονται με τη γραφή, είναι μια μορφή εξομολόγησης στον ίδιο σου τον Εαυτό!

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Αποσπάσματα από το διήγημα <<Η Εξομολόγηση>>


«Άνθρωποι, που δεν είναι παρά σάρκες χωρίς μυαλό, δε διαφέρουν από τα αγάλματα που είναι στημένα στην αγορά».
Ευριπίδου, "Ηλέκτρα" στίχος 387

      Αυτό που αποκαλούν οι άνθρωποι αγάπη, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένας συμβιβασμένος φόβος. Φοβάστε τη μοναξιά! Φοβάστε πως όταν γεράσετε –αν καταφέρετε να γεράσετε- οι τελευταίες σας αναμνήσεις, θα σχετίζονται με τα τηλεοπτικά προγράμματα, και τα αυτοκίνητα που κάμποσες φορές περνούσαν έξω από την αυλή της πολυκατοικίας σας, που εσείς συνηθίζατε να κοιτάτε, βυθισμένοι στην ανία σας, έχοντας τη σκέψη σας συνεχώς στο καρτερικό σας ήσυχο τέλος. Φοβάστε πως κάποια ημέρα, θα σας βρουν νεκρούς, αφού πρώτα ανακαλύψουν το πτώμα σας, από τη δυσοσμία της προχωρημένης αποσύνθεσης! Προτιμάτε να είσαστε δεσμευμένοι με κάποιον άνθρωπο, εξαιτίας ενός ταπεινωτικού συμφωνητικού το οποίο αποκαλείτε γάμο, παρά να μείνετε μόνοι.

      Είχα παρατηρήσει, πως οι παρέες χρειάζονται άτομα κατώτερα από εκείνα που την αποτελούν! Μόνο με αυτόν τον τρόπο συντηρούν, αυτό που από συνήθεια αποκαλούν φιλία! Βλαστημούν στο όνομα της, διότι υποχρεώνουν τους καινούριους γνώριμους της, να νοιώθουν ή να δείχνουν κατώτεροι, ώστε να δίνουν τροφή σε κακοήθη αστεία. Τα μέλη της παρέας, χρειάζονται πάντα κάποιον που να τον απομονώνουν, διότι για εκείνους είναι ο μόνος τρόπος για να νοιώσουν ανώτεροι. Επίσης μοιάζουν φιλικοί προς αυτόν, με λόγια δήθεν συμπάθειας και κατανόησης, ενώ στην πραγματικότητα τον λυπούνται! Με καλοπροαίρετες πάντα συμβουλές, τον πείθουν πως ο μόνος τρόπος να μην νοιώθει ξένος προς αυτούς, είναι το να γίνει μια απομίμηση τους. Αν ένας καινούριος άνθρωπος προστεθεί σε μια παρέα ανθρώπων, και δείξει δείγματα ώριμης σκέψης, και ζηλευτής γνώσης, τον ενοχοποιούν και τελικά τον αναγκάζουν να απομακρυνθεί. Διότι τους χαλά το σχέδιο, να τον χρησιμοποιήσουν. Εκείνος τρομοκρατημένος, από τη μελλοντική του μοναξιά, προσπαθεί να αντέξει αυτή την κατάσταση, ώσπου αναλόγως τη δύναμη που τον διακατέχει, θα απομακρυνθεί τελικά για να ξαναβρεί τον εαυτό του! Οι σκέψεις των παρατημένων, είναι πάντοτε δήθεν φιλικές και αθώες, ενώ διακατέχονται από μια αναπάντητη απορία. Ο εξοστρακισμένος με τη δική του θέληση, βρίσκει χρόνο για να ξαναβρεί τον εαυτό του, που εξαιτίας τους, είχε ξεχάσει ακόμα και την ύπαρξη του! Αναλόγως με τις δυνατότητες του, και την αποφασιστικότητα του, καταφέρνει κάποια στιγμή, να επιλέξει τους φίλους του, οι οποίοι θα είναι επιτέλους άξιοι του επιπέδου του. Ο σεβασμός, που είναι η βάση μιας φιλίας, μπορεί να υπάρξει μονάχα ανάμεσα σε ίσους ανθρώπους!

      Προσπαθείτε να γίνετε όμοιοι με τους άλλους, και αυτό το ονομάζετε ισότητα! Έτσι κατορθώνετε να μετατρέπετε σε αρετή την κοινοτοπία, και υπό την κακοήθεια του όχλου, προσπαθείτε να δημιουργήσετε μια ουτοπική δημοκρατία. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, μετατρέπετε κάθε πολιτική ή κοινωνική ανθρωπιστική ιδεολογία, σε αδηφάγο τέρας, των ατομικών συνειδήσεων, και συνεπώς κάθε πραγματικής και ουσιαστικής ελευθερίας σας! 

      Ο έρωτας βασίζεται στην αθωότητα των εραστών! Γι’ αυτό ερωτεύονται συνήθως οι νέοι ή οι αφελείς. Οι πονηροί ποτέ δεν ερωτεύονται! Μέσα τους βράζουν από την επιθυμία, να βρουν κάποιον άνθρωπο, για να ασκήσουν εξουσία πάνω του! Θέλουν μόνο να τον κατέχουν! Το ίδιο κάνουν φυσικά, και με τους φίλους τους. Αποκαλούν αγάπη, τη σιγουριά των κοινών δεσμών τους, επιθυμώντας μόνο την ένταξη στην κοινωνία.

      Ορίστε ένας καλός λόγος, που μπορεί να επιβεβαιώσει, το γιατί ο πόλεμος δεν πρόκειται να λείψει ποτέ από τον άνθρωπο, όπως είπε κάποτε ένας Έλληνας φιλόσοφος της κλασικής εποχής. Εξαιτίας της δημιουργίας του πολιτισμού, οι σκλάβοι της ζωής, είναι υποχρεωμένοι να καταπιέζουν συνεχώς τη βία που έχουν μέσα τους. Ο πόλεμος δίνει σε όλους το δικαίωμα, ανεξαιρέτως της κοινωνικής θέσης τους, -και του βαθμού καταπίεσης που αντιστοιχεί σε καθεμία από αυτές-, να απελευθερώσει όλη την αρνητική ενέργεια, που συσσώρευε μέσα του, η οποία ευθύνεται παράλληλα, και για την ανάπτυξη του καρκίνου! Με αυτόν τον τρόπο δηλαδή, προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε την αρρώστια, με μια άλλη αρρώστια! Κι αυτό σίγουρα δεν είναι υγεία! Σε αυτό βοηθάει το πώς σκοτώνεις κάποιον που σου είναι παντελώς άγνωστος! Για να το πω διαφορετικά, η βία οφείλεται στην τεμπελιά μας! Απλώς αναρωτήσου αγαπητέ μου ακροατή, το πόσο χρόνο χρειάζεται να ξοδέψουμε, για να καταφέρουμε να αγαπήσουμε κάποιον άνθρωπο! Ενώ το μίσος είναι ο αντίστοιχος, εύκολος δρόμος, του πολέμου και ας προσπαθούν να μας πείσουν, οι κάθε λογής ηγέτες του κόσμου, πως ο πόλεμος είναι πάντοτε η τελική λύση.

      Όσον αφορά το sex, το χρησιμοποιήσατε μονάχα για να κάνετε επίδειξη του ανδρισμού σας. Αυτόν τον ανδρισμό που δεν σας επιτρέπει να φανερώσετε ο εργοδότης σας! Του σκύβετε το κεφάλι ως υπάκουοι δούλοι, ενώ στην καλύτερη περίπτωση φανερώνετε την θρασυδειλία σας, όπως και στις υπόλοιπες καθημερινές σας υποχρεώσεις.

    Οι περισσότεροι από εμάς, είμαστε γεννήματα ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης! Τυχαία ήρθαμε στον κόσμο, με την σοφή απόφαση των ανώριμων γωνιών μας, να μην μας σκοτώσουν πριν γεννηθούμε! Αυτό όμως αφορά ιδιαίτερα εκείνους, που απόκτησαν και δεύτερο παιδί. Διότι αν το πρώτο δημιουργήθηκε, με την κοινή συναίνεση του ζευγαριού, ιδιαίτερα δε, μετά τη διαδικασία τέλεσης του γάμου, το δεύτερο είτε προέκυψε εξαιτίας μιας ανεπιτυχούς αντισύλληψης, είτε υπήρξε πίεση στη γυναίκα, από διάφορους καλοθελητές συγγενείς και φίλους. Η ικανοποίηση των υποτιθέμενων ανθρώπων που σας αγαπούν, και σας νοιάζονται, στην πραγματικότητα επιθυμούν να σας καταφέρουν, να βιώσετε σε ακριβή επανάληψη, τα όσα τους προσέφεραν μια εξίσου δυστυχισμένη ζωή! Αυτό συμβαίνει επειδή νοιώθουν την ανάγκη, να έχουν να μοιραστούν κάτι μαζί σας. Αλλά μην τους παρεξηγείτε, επειδή πράττουν πολλές φορές ασυνείδητα, και μάλιστα πιστεύουν πως η συμπεριφορά τους, πλημμυρίζει από το αίσθημα της αλληλεγγύης! Πόσο εύκολα ο ανθρώπινος νους, διαστρεβλώνει τις πραγματικές έννοιες των λέξεων! Παρακαλώ, κάντε τον κόπο να φαντασθείτε, το τι ευλογία θα ήταν, οι άνθρωποι να μπορούσαν από τη φύση τους, να επιλέγουν ανάμεσα στην ευχαρίστηση της ηδονής, και στην αναπαραγωγή! Πόσο ευτυχισμένος θα μπορούσε τότε, να είναι ο κόσμος! Θα ήταν η καλύτερη απόδειξη, πως όντως ο άνθρωπος ξεχώρισε από τα ζώα!


      Τι είναι ζωή; Ε, λοιπόν θα σας το πω αμέσως! Ζωή δεν είναι το καθετί που βλέπεις γύρω σου, και το αντιλαμβάνεται ως ζωή μονάχα η συνείδηση σου! Ζωή σημαίνει να κάνεις συνεχή προσπάθεια, για να απορρίψεις ότι σε έχει μάθει η εκάστοτε κοινωνία, στην οποία έτυχε να μεγαλώσεις! Επίσης, ζωή δεν σημαίνει το να καταφεύγεις, στην εξιδανίκευση των όσων σου μοιάζουν όμορφα και αληθινά, διότι αυτή είναι μια απόδειξη πως τεμπελιάζεις μπροστά στη μάθηση του πραγματικού. Αυτή είναι η μέθοδος του ποιητή! Η ζωή όμως χρειάζεται και τη ματιά του επιστήμονα – φιλόσοφου, ώστε να γίνει όχι απλώς υποφερτή, αλλά αντιμετωπίσιμη μέσα στα πλαίσια της φύσης!


    Η ζωή ξεκινά μες την άγνοια και την αφέλεια, και καταλήγει στη σοφία, που ποτέ δεν προλαβαίνουμε να απολαύσουμε. Μας προλαβαίνει ο θάνατος! Έχουμε μάθει να κατηγορούμε τους καταθλιπτικούς, βασικά για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι η κρυφή μας ζήλεια, για την απέραντη σοφία τους. Ασφαλώς και αυτό δεν μπορεί να ισχύει για όλους. Επειδή πολλοί αρρωσταίνουν για ανόητους λόγους, όπως η απώλεια ενός έρωτα! Στην πραγματικότητα, όλοι μας θα ήμασταν ικανοί να αρρωστήσουμε. Θα αρκούσε απλώς, να μην είχαμε λησμονήσει ποτέ μας, την τραυματική εμπειρία της γέννησης! Αυτή η απότομη αίσθηση ανασφάλειας, αφημένοι στο έλεος του αγνώστου, μήπως δεν γίνεται η αφορμή για τη μετέπειτα σοφία μας;