Καλώς Ήλθατε!

Επιθυμία μου είναι να συγκεντρωθούν σε αυτό το ιστολόγιο ερασιτέχνες δημιουργοί, για να επιβεβαιώσουν την αλήθεια τους μες τη ζωή! Διότι οι τέχνες και ιδιαίτερα εκείνες που σχετίζονται με τη γραφή, είναι μια μορφή εξομολόγησης στον ίδιο σου τον Εαυτό!

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Γράμμα σε κάποια άγνωστη...

Δεν γνωρίζω το όνομα σου! Μονάχα τη μορφή σου έχω φανταστεί, μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Σου γράφω ξανά, ύστερα από τόσο πολύ καιρό, επειδή πιστεύω πως δεν έλαβες τα γράμματα μου. Διότι αν είχες διαβάσει, τα απελπισμένα λόγια, και τις εκκλήσεις που είχα γράψει, με κυρίαρχη την επιθυμία, να μπεις στη ζωή μου, θα είχες τουλάχιστον λυγίσει, και πλημμυρισμένη στα δάκρυα θα με αναζητούσες! Αλλά κι αυτό το γράμμα, μοιάζει με μήνυμα ναυαγού που έκλεισε στο μπουκάλι, με την ελπίδα να σωθεί, από την ερημιά της ζωής του! Ένα γράμμα που θα μπορούσε να επιπλεύσει για πολύ καιρό, ώσπου να βρει την ξεκούραστη ακτή που αναζητούσε. Προς το παρόν απολαμβάνω τη θέα των λαμπερών προσώπων, που τυχαία συναντώ στον δρόμο, ή σε κάποιο μπαρ, για να έχω τουλάχιστον το δικαίωμα να ονειρεύομαι! Για όλους τους ανθρώπους υπάρχει έστω ένας που θα μπορούσε να γίνει κομμάτι της ζωής του. Σε έχω δει παντού όμορφη άγνωστη! Ήσουν εκείνη που διάβαζε ποιήματα, εκείνη που μελετούσε φιλοσοφία, εκείνη που έπαιζε πιάνο, εκείνη που αναζητούσε την περιπέτεια και τα ταξίδια. Σε είδα ως κομμάτι όλων μου των επιθυμιών! Που να βρίσκεσαι όμως αγαπημένη άγνωστη; Δεν θα ήθελα να χαθώ, προτού σε γνωρίσω! Ας ερχόσουν λουσμένη από το φως του φεγγαριού, μια καλοκαιρινή νύχτα, περπατώντας με τα ελαφριά σου βήματα, πάνω στη βρεγμένη άμμο. Και όταν θα αντίκριζα τα θλιμμένα σου μάτια, να γινόσουν ο τελευταίος ύμνος στη ζωή μου! Ας περνούσες δίπλα μου, για να βεβαιωθώ την ύπαρξη σου, και ας μη σου μιλούσα, ούτε να σε άγγιζα, παρά τα στεγνά μου χείλη, από τη στέρηση της επιθυμίας, να κινιόντουσαν για να ηχήσουν τα τελευταία λόγια! Ω αγαπημένη, αψεγάδιαστη αναζήτηση στα τόσα χρόνια! Η αναμονή μου στέρησε τη δύναμη για να σε πλησιάσω! Πολύ αργά διαπίστωσα το πέρασμα του χρόνου,και τώρα που σε είδα ντρέπομαι, γιατί δεν ξέρω αν σου αξίζω! Το κορμί μου γέρασε,τα χείλη ξεράθηκαν, δεν σου αξίζει να σε αγγίζουν τα μαραμένα χέρια!