Καλώς Ήλθατε!

Επιθυμία μου είναι να συγκεντρωθούν σε αυτό το ιστολόγιο ερασιτέχνες δημιουργοί, για να επιβεβαιώσουν την αλήθεια τους μες τη ζωή! Διότι οι τέχνες και ιδιαίτερα εκείνες που σχετίζονται με τη γραφή, είναι μια μορφή εξομολόγησης στον ίδιο σου τον Εαυτό!

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019

1/2/19: Θα έρθει μια μέρα...

Θα έρθει μια μέρα, που ο χρόνος θα φαίνεται βαρύς και ασήκωτος, ένα ανεπιθύμητο βάρος, που θα σηκώνεις αναγκαστικά. Θα μοιάζει με μια υποχρέωση, ή μια δεδομένη συνήθεια. Θα έρθει μια μέρα που ο χρόνος θα γίνεται μια ακατανίκητη έλξη στο παρελθόν. Το προσωπικό σου δηλαδή καταφύγιο! Θα επιθυμείς απεγνωσμένα τη ζωή που πέρασε, και θα κοιμάσαι ελπίζοντας να ονειρευτείς, τα όσα έχασες, τα όσα δεν έκανες, τα όσα δεν συνέβησαν τον κατάλληλο χρόνο. Θα έρθει μια μέρα που θα κοιτάζεις τον Ήλιο, και θα σκέφτεσαι πως είναι ένα απλό κοινό άστρο, μεσαίου μεγέθους, και τίποτε περισσότερο! Η ανατολή και η δύση του, δεν θα σου προκαλεί πλέον καμία συγκίνηση! Θα έρθει μια μέρα, που θα θέλεις να μάθεις, να δημιουργήσεις, να κάνεις κάτι που θα σε ευχαριστεί, αλλά δεν θα έχεις το κουράγιο. Θα έχεις κουραστεί από τις αλλεπάλληλες απογοητεύσεις, και οι σκέψεις θα επαναλαμβάνονται μονότονα μέσα σου. Ακόμη και να μπορούσες να χαρείς για μια στιγμή, δεν θα έχεις κανέναν δίπλα σου που θα μπορείς να μοιραστείς αυτή την τόσο ιδιαίτερη και υπέροχη χαρά, του να είσαι απλώς ο εαυτός σου! Στην καλύτερη περίπτωση θα είναι μαζί σου ένας άνθρωπος, για να μην νιώθεις μόνος! Ο συμβιβασμός της ζωής, θα είναι η ταφόπλακα σου! Το καθημερινό σου εγερτήριο για τη δουλειά, οι συνεργάτες σου, οι προσωπικότητες που θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις, ώστε να καταφέρνεις να αποφεύγεις τους ανούσιους διαπληκτισμούς, με το κάθε λογής ανθρώπινο εξάμβλωμα, θα σε διχάζουν μόνιμα με τον πραγματικό σου Εαυτό!
             Ποιος είσαι τελικά; Τι κρύβεται πίσω από αυτή την φθηνή πλαστική μάσκα, που δημιουργεί ένα τόσο μα τόσο υποκριτικό χαμόγελο; Που κρύβεσαι πάλι; Στο κελί σου; Aυτό το σκοτεινό δυάρι, μέσα στο κέντρο της πόλης, σε μια ακόμη πολυκατοικία, να μην μπορείς να αναπνεύσεις, να μην μπορείς να κουνηθείς παραπάνω από λίγα τετραγωνικά, πάνω στο παλιό μάρμαρο; Βγες επιτέλους! Πάρε έναν καμβά ή ένα τετράδιο και πήγαινε στη φύση! Ζωγράφισε, γράψε! Κάνε ότι σε ευχαριστεί! Η ζωή είναι δική σου! Επειδή θα έρθει μια μέρα, που θα μετανιώσεις για όσα δεν επέτρεψες ο ίδιος στον εαυτό σου να απολαύσεις! Ζωή με απωθημένα μόνο ζωή δεν είναι! Μην ακούς κανένα που περιόρισε τις επιθυμίες του, και αυτό το ονόμασε ωριμότητα! Μην ακούς κανένα που απλά επαναλαμβάνει την αχρειότητα της προχειρότητας, και την εξαναγκασμένη πραγματικότητα της ζωής, σαν να μην έχει ο ίδιος Εαυτό! Μόνο όταν μάθεις να απολαμβάνεις τη χαρά που πηγάζει από εσένα τον ίδιο, τότε θα είσαι έτοιμος για να κρατήσεις ένα χέρι! Και να μάθεις σε αυτόν τον νέο άνθρωπο που ήρθε στη ζωή σου για να συμμεριστεί αυτή τη χαρά που νιώθεις, πως υπάρχει καλύτερο μέρος για να κάνεις έρωτα, από τους τέσσερις τοίχους του μίζερου διαμερίσματος σου, ή από ένα ξενοδοχείο! Περιορίσαμε τον έρωτα, τον μάθαμε στα μουγγά και στα σκοτεινά, τον φέραμε στα μέτρα μας, τον ισοπεδώσαμε με την καθημερινότητα μας! Θα έρθει μια μέρα που οι άνθρωποι θα απολαμβάνουν τη στιγμή, χωρίς τον περιορισμό και την αίσθηση σκλαβιάς του χρόνου! Και αυτή η στιγμή μπορεί να έρθει, μόνο όταν μάθουμε την αξία της Ελευθερίας που μόνο ο Έρωτας μπορεί να μας μάθει, είτε μέσα από τη δημιουργικότητα, είτε μέσα από την αίσθηση απόλυτης αγάπης για έναν άλλο Άνθρωπο! 
Ας κάνουμε προσπάθεια να έρθει κάποτε εκείνη η ημέρα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου