Καλώς Ήλθατε!

Επιθυμία μου είναι να συγκεντρωθούν σε αυτό το ιστολόγιο ερασιτέχνες δημιουργοί, για να επιβεβαιώσουν την αλήθεια τους μες τη ζωή! Διότι οι τέχνες και ιδιαίτερα εκείνες που σχετίζονται με τη γραφή, είναι μια μορφή εξομολόγησης στον ίδιο σου τον Εαυτό!

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2018

Έρωτας... ο θάνατος του Εαυτού!

Τι είναι ο έρωτας; Πολλές απόψεις υπάρχουν για αυτή την μοναδική ανθρώπινη ιδιότητα. Ο λόγος είναι πως ανάλογα με τον χαρακτήρα μας, αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το μεγαλείο του, παρά τις ομοιότητες που αναμφίβολα υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους. Προσωπικά δεν μπορώ να είμαι μαζί με έναν άνθρωπο, που πρώτα δεν τον έχω ερωτευτεί! Δεν με ενδιαφέρουν αυτές οι συνηθισμένες γνωριμίες, που γίνονται μεταξύ φίλων! Δεν με ενδιαφέρουν οι σχέσεις που γίνονται από ανάγκη, ή από συμβιβασμό, επειδή απλά συμφωνείς σε ορισμένα θέματα με τον άλλο! Επειδή νιώθουμε μόνοι, επειδή πρέπει να καλύψουμε κάποιες ανάγκες μας, επειδή κοινωνικά θα αισθανόμαστε απομονωμένοι, επειδή δεν θα έχουμε εκπληρώσει ακόμη έναν ρόλο ως κοινωνικά όντα!
                        Ο έρωτας είναι το ξαφνικό χτύπημα στην πόρτα του δωματίου σου, ενώ προσπαθείς να κοιμηθείς έπειτα από ακόμη μια κουραστική ημέρα. Ξαπλώνεις στο κρεβάτι, κλείνεις τα μάτια σου, και προσπαθείς να χαλαρώσεις από την υπερένταση, ώσπου τελικά να σε πάρει ο ύπνος. Και ενώ οι ρυθμοί της αναπνοής σου, πέφτουν αισθητά, και παραδίνεσαι σιγα σιγά, στο πρώτο στάδιο του ύπνου, ακούς ξαφνικά ένα θόρυβο, που σε κάνει να ανοίξεις απότομα τα μάτια! Ο ήχος έρχεται πίσω από την κλειστή πόρτα σου. Για μια στιγμή τρομάζεις, και τα μάτια σου μέσα στο σκοτάδι, ακολουθώντας την προέλευση του ήχου, κοιτάζουν προς την πόρτα, που ενώ δεν την βλέπουν, ξέρουν πως βρίσκεται εκεί. Στο πρώτο χτύπημα παρά το ξάφνιασμα που ένιωσες, αποδίδεις βιαστικά τον ήχο που άκουσες, στην έντονη φαντασία σου και στο πρώτο στάδιο του ύπνου. Σκέφτεσαι πως δεν είναι δυνατόν να σου χτυπάει κάποιος την πόρτα. Χαμογελάς ειρωνικά, και γυρνάς το πλευρό σου από την άλλη μεριά, για να ξεγελασεις τον φόβο σου, οπως κάνεις συνήθως, ώσπου να σε ξαναπάρει ο ύπνος. Ύστερα από λίγο όμως, ξανά ο ήχος επιστρέφει, και μάλιστα πιο δυνατός από πριν! Τρομάζεις πραγματικά αυτή τη φορά, και τα μάτια σου καθώς γυρνάς το πλευρό σου, καρφώνονται στην πόρτα, μέσα στο σκοτάδι.
                     Προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι σου συμβαίνει. Σου φαίνεται αρκετά παράξενο, που ενώ είχες μόλις καταφέρει να χαλαρώσεις, να ακούς αυτόν τον θόρυβο, που ελπίζεις να μην επαναληφθεί ξανά, επειδή το άγνωστο σου προκαλεί τρόμο. Για μερικά λεπτά, που σου μοιάζουν αιώνας, μένεις στάσιμος, με ορθάνοιχτα τα μάτια. Τελικά αποφασίζεις να τα κλείσεις, και να πάψεις να σκέφτεσαι οτιδήποτε, επειδή πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς για να πας στη δουλειά. Γυρνάς από την άλλη πλευρά, και προσπαθείς ξανά να κοιμηθείς. Με το που κλείνεις όμως τα μάτια, ακούγεται για ακόμη μια φορά ο τρομακτικός αυτός θόρυβος! Τρεις χτύποι αυτή τη φορά, στο ίδιο τέμπο, αρκετά πιο έντονοι, που σε κάνουν να σηκωθείς απότομα! Κάθεσαι για λίγο στο κρεβάτι, και αυτή τη φορά ανοίγεις το μικρό φως. Νιώθεις μέσα σου, πως σε καλεί κάτι, αλλά δεν ξέρεις τι! Προτιμάς να μείνεις ξύπνιος και να μάθεις, παρά να προσπαθήσεις να πέσεις ξανά για ύπνο. Σηκώνεσαι και επιφυλακτικά πλησιάζεις την πόρτα. Την αγγίζεις με τις άκρες όλων των δαχτύλων σου, και ακουμπάς το αυτί σου επάνω της, ελπίζοντας να ακούσεις κάτι. Αλλά επικρατεί μια ανησυχητική ησυχία, και αυτό σε ωθεί τελικά να  την ανοίξεις, ώστε να επιβεβαιώσεις στον εαυτό σου, πως η φαντασία, σου παίζει περίεργα παιχνίδια. Την ανοίγεις απότομα, σαν να θέλεις να ξαφνιάσεις κάποιον, και κάνεις ένα βήμα προς τα έξω. Το σκοτάδι ομως πίσω από την πόρτα, δεν σου επέτρεψε να δεις το κενό που υπήρχε ακριβώς μπροστά σου, και πέφτεις απότομα, ουρλιάζοντας αβοήθητος στο κενό! Τώρα όλα εξαρτώνται από εσένα και μόνο! Το που θα καταλήξεις ύστερα από αυτή την πτώση που μοιάζει σαν να μην έχει τέρμα, είναι πάντα δική σου επιλογή! Είτε θα προσγειωθείς ομαλά σε κάποιο μαλακό έδαφος, μέσα στην ανθισμένη φύση, είτε θα χαθείς σε ένα άπειρο κενό, με τον τρόμο της πτώσης ολοένα να μεγαλώνει!
                Ακόμη όμως και ο τρόμος που νιώθεις, καθώς βαθαίνεις σε αυτό το κενό, δεν συγκρίνεται με τον τρόμο μιας ανούσιας ζωής! Μιας προκαθορισμένης ζωής! Ζωή είναι ακόμη και αυτή η αίσθηση του κενού! Κάτι νιώθεις τουλάχιστον, και όχι τίποτα! Κάθε ρίσκο περιέχει χαρά ή πόνο, κάθε ρίσκο είναι επιλογή και όχι εξαναγκασμός! Μην επαφίεστε στην αθλιότητα της πραγματικότητας! Να είστε όμοιοι με τα όνειρα σας! Εκείνος που σκοτώνεται από αυτή την πτώση, είναι μόνο εκείνος που είναι τόσο εγωιστής, ώστε δεν θέλει να θυσιάσει για έναν Έρωτα, τον εαυτό του! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από αυτή τη θυσία! Πέστε λοιπόν!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου